In maart stierf Stephen Hawking, de beroemde fysicus van Cambridge, kosmoloog, auteur en professor, op 76-jarige leeftijd.

Ongetwijfeld de beroemdste en invloedrijkste wetenschapper ter wereld: Hawking heeft onze kijk op het universum veranderd. Na talloze wetenschappelijke ontdekkingen, publiceerde Hawking boeken die deze informatie eenvoudig toegankelijk maakten voor een breder publiek.

Stephen Hawking veranderde echter niet alleen de manier waarop mensen over wetenschap dachten, hij veranderde ook de manier waarop mensen invaliditeit begrepen. Op twintigjarige leeftijd werd hij gediagnoticeerd met amyotrofische laterale sclerose (algemeen bekend als de ziekte van Charcot). Veel van zijn grootste ontdekkingen werden gemaakt terwijl zijn lichaam faalde. In dit artikel reflecteren we over zijn opmerkelijke ontdekkingen als wetenschapper en hoe hij de houding ten opzichte van zijn ziekte en invaliditeit in het algemeen heeft veranderd.

Jeugd en diagnose

Stephen Hawking studeerde voor zijn bachelor aan de universiteit van Oxford, Engeland, waar hij naar verluidt het academische werk “belachelijk gemakkelijk” vond. Hij had de reputatie levendig, grappig en populair te zijn, met een passie voor roeien en sciencefictionromans.

Tijdens zijn laatste jaar in Oxford merkte hij echter dat hij steeds onhandiger werd en moeilijkheden ondervond tijdens het roeien. Toen zijn familie merkte dat hij steeds meer moeite had zichzelf uit te drukken, zocht Hawking medische hulp. Op 22-jarige leeftijd, werd hij gediagnosticeerd met een neurologische ziekte. Artsen voorspelden dat hij nog maximaal 2 jaar in leven zou blijven.

Een vrije geest in een falend lichaam

Tegen alle verwachtingen in overtreft Stephen Hawking met tientallen jaren de door artsen aangekondigde levensverwachting. Na zijn diagnose ging zijn gezondheid echter snel achteruit. Tijdens de jaren ’60 liep hij met krukken, en weigerde hij een rolstoel te gebruiken. Pas in de jaren zestig besloot hij zich in een rolstoel te verplaatsen. Zelfs met zijn rolstoel, kreeg hij een reputatie voor zijn abrupt en roekeloos gedrag.

Ondanks zijn verslechterende gezondheidstoestand, was het in deze periode dat Stephen Hawking zijn belangrijkste ontdekkingen deed. In 1974, toen hij zijn spraak bijna verloren had, ontdekte hij wat nu “Hawkingstraling” wordt genoemd. Later in 1988 publiceerde Hawking, nadat hij een tracheotomie had ondergaan om longontsteking te behandelen, zijn boek ‘A Brief History of Time’, waarin hij kosmologie aan een breder publiek introduceerde.

Visie en Constatering

Nadat de professor was overleden, werd een van zijn oud-studenten, professor Paul Shellard, gevraagd of hij dacht dat Stephen Hawking de kijk op invaliditeit had veranderd. Zijn antwoord was: “Ik denk dat hij meer heeft gedaan dan wie dan ook. Hij was een ongelooflijk voorbeeld die liet zien dat er geen grens was aan menselijke activiteit.”

Het was deze vastberadenheid – gericht op wat mogelijk was in plaats van onmogelijk – die zijn publieke imago bepaalde. Bovendien zorgde zijn investering in het toegankelijk maken van de wetenschap ervoor dat hij beroemd werd, wat leidde tot optredens in Star Trek, The Simpsons en de productie van zijn biopic The Theory of Everything. Veel mensen hebben gezegd dat zijn internationale bekendheid heeft bijgedragen aan het normaliseren van invaliditeit, wat bewijst dat er niet noodzakelijk een grens is voor succes.

In een interview met de New York Times zei professor Hawking: “Mijn advies aan andere mensen met een beperking zou zijn: concentreer je op dingen waar je beperking je niet van weerhoudt, en heb geen spijt van de dingen die je niet kan doen. Wees niet geestelijk en lichamelijk invalide.”